Trifft mich mit Föön die überschiinig Heli
mit klaarer Luft und grelem Gägeliecht,
muen i nid frööge, wien i daas ächt miecht,
zum all dè Glanz z preschtiere, ha nid d Weli,

mit miine Wasserfarbe tick uufzträäge,
mit Wiiss das Liecht iezbringe, wo so schiint.
Es git nur äis: Die Plätz uusspare, fiin d
Liechtspuur frei laa und s Bapiir soozsääge

zum stile Bildbelüüchter wèèrde laa.
Ich ha scho tänkt, was s ächt zum Glück biiträiti
und wie daas zwüschet Mäntsche chönti gaa,

wä men alls Uufgsetzt wäglies und säiti:
S söll zwüschetine Platz für Glanzliecht haa,
und s Augemèrk uf s Dureschiine läiti.