En Alp zum Hèreligen und zum Raschte,
mich gheie laa is Bild, wo vor mer liit,
mit alem Bildstoff drinn a nööch und wiit,
a chrumm und graad. Und i mim Maalichaschte

sind Pfarbe schöön de Räie naa paraat,
wo s bruucht zum jede Toon uufklinge z laa
für waarm und chalt, für hèrt und wäich, wo daa
für Saft und Tröchni, Liecht und Schatte staat.

Ich wäiss niid, isch s dè Gloggeschlaag, dè Klang, 
wo s bruucht zum Seelesäite chringle z laa,
wo mich als Maaler scho es Läbe lang

i gottverlassni Winkel hät la gaa
und miich, wänn sich min Feehaarpinsel netzt,
is Chraftfäld vo de Schöpfigswäle setzt.