vom 3. Mai  2007           
                  
Mai-Morchle

Si ghööred zu mim Früeligsgfüül. Wänn s Liecht und d Luft stimed, ziet s mi uf d Morchlepirsch. Vom Tüüffebach em rächte Töössuufer nooe duraab. S gseet nöd schlächt uus im Uufersand zwüschet Èèrlen und Esche. Nu Morchlechappe stoossed no käi us tüerem Laub und Falchegraas. Defüür öppen es Robidog-Seckli. Und imer wider eso Ghüderhüüffeli us Orangscheschale, Fängchel- und Chabispletter.

Vor em Baumer Pfläghäim brämset mi s Materiaal von ere Boustell. De Tschasim und de Tschowanni sind am Kantholz Biige. Si lueged mer no nooe, won i wider im Gstrüpp verschwinde. Au bis zur nöie Töössbrugg sind käi Morchlen ume. Ich wächsle s Uufer und goonen uf der andere Siite duruff. Do mèrk i, das de Tschasim, hinder mer hèèr chunt. Zügig überholt er mi und taucht is Uufergstrüpp ii. Imer wider puckt er si und schoppet öppis i sin Faserpelz.

S wiirt doch nöd sii, das dè Bouchnuuschti äi Morchlen a der andere findt und iich käi äinzigi! S nööchscht Hüüffeli Rüschtabfäll tuet mer d Augen uuf: Dè Güsel hät doch de Tschasim ggläit zum d Hüüslischnäggen aalocke! Und die sammlet er iez husch ii, wil er mäint, ich wel em s absèrwiere.

«Bisch fündig woorde?» frööget mi miini lieb Frau Veranda bim Häichoo. «Zwäi Kilo hän i gsuecht», säg i, «aber ekäi gfunde. D Schnägge händ alls abgfrässe.»