vom 17. Juli  2010         zurück zur Rubrik    
                  

Vom Glück

Diemool hät mi e jungi Frau gginterwiuut. Eläi das sich öpper mit eme Zwäi vornen i der Alterszaal für d Mäinig vom ene Sibezger intressiert, hät mer e Glücksgfüül ggèè. Mit sibezge no ggfrööget sii, erläbt vilicht nüd jede Räntner. S isch um Kultuur ggangen und was in öiserer Regioon no z fördere wèèr. Und woo, vo wèm und wie. Am Schluss isch s no um d Zuekumpft ggange. Häitere Faane, die jung Frau hät s wele wüsse! Ch bi scho grad echli gforderet gsii, eso us em Stägräiff i di kulturell Zuekumpft z luege. Die chönt ja dur e Senioorebrüle in ere zimli feischtere Wältundergangsstimig ligge. Aber vilicht wäg miire glückliche Laag, als Grufti von ere wache, junge Frau èèrnscht ggnoo z wèèrde, vilicht bin i drum uf de Gidanke vom Glück choo: Es Ziil vo de Kultuur chönti sii, s Glück duurhafter z mache. An öiserer Expo 2002 isch daas scho e wichtigs Theemaa gsii. Drum händ au di gröbschte Chnuupesaager vo de Nazioon und die, wo nüüt weder Bockmischt i d Wält setzed, imer nu vom Gält ggredt und was die Expo choschti. Si wettid lieber s Tagesglück chauffe, weder über duurhafts Glück nooetänke. Nüd vergäbe flüüssed Miliarden i Lotteriie, is Quiz- und Schougschäft, in Staarkult, Masseturismus und Luxuskonsuum.

Miini Wisioon wèèr s Glück vom Dezueghööre, vom Iibezogesii und em tèètige Mitgstalte. Won alem, wo nameloos und uuswächselbaar isch, s unverwächselbaar Gwachsni und Duurhafti eggäge setzt. Ebe s Glück.