vom 28.  November  2009          zurück zur Rubrik    
                  

Tüppisch Chrischt 


Züügt s vo Reschpäkt, wän äin vo sim Koleeg säit, er seig en Blinddaarm, er seig scho kliinisch tood und mer müest en künschtli am Läben erhalte, wänn de Charakter e läbeswichtigs Orgaan wèèr? Oder wän er vom gliiche Koleeg öffetli säit, er seig leererhaft, uneerli und drum froo, mües er nümen eso hüüchlerisch mit em zämeschaffe. Gliich reschpäktloos töönt s, wän äin vom Rüütli säit, es seig im Grund gnoo nur e Wise mit Chuedräck. Oder Frauen und Umwält bringid nur Uufwand und Chöschte. Das tunkt mi scho züünisch. Wie au: d Èèrderwèèrmig seig «linggi Hüschterii» und d Lüüt heigid s gèèrn, wänn s echli wèèrmer wèèrdi. Au wän er vom ene Kandidaat säit, er heig für en Presidänt de nöötig «Killerinschtinkt». Hagebuechig isch aber d Phauptig, das Jod, wo me de Schwiizer Jude zur Naaziziit in Pass gstämpflet heig, seig au zun irem Schutz gsii. Au wän er nachane dezue säit, es seig em piindli.

Esoo hät de Bundesroot Muurer ggredt, won er no Nazionaalroot gsii isch. S chunt mer z Sii, won i lisen, er seig vo Chilegmäinde zum «Gespräch mit der Kirche» z Münchaltorff iigglade gsii. Deet hät er gsäit, er oriäntieri sich a de chrischtliche Wèrt vo de Bible und läsi regelmèèssig i de nöie Luther-Übersetzig. Im Buech Sirach wiirt er deet au uf de Satz gstoosse sii: «An der Rede erkennt man den Mann.»