vom 3.  September   2009              
                  
Käi Ziit 


Wän i öppe ghööre: «Sid i pangsioniert bi, hän i kä Ziit me», dänn säg i: «Räntner händ doch 24 Stund im Taag zur freie Verfüegig. Miir passt daas, ich hä nie s Gfüül, ich heig käi Ziit.» – «Häsch s Gfüül», säit äin, wo das ghöört und mäint: «Ziit isch würkli nur es Gfüül. Gèè tuet s Ziit nööd. Drum häsch au duu ekäi devoo.» – «24 Stund im Taag», säg i nomool, und der ander: «D Èèrde trület sich äimaal. Das isch e Bewegig und e Strecki, aber käi Ziit.» – «Ich mäin aber d Ziit, wo s für die Strecki bruucht. Die chan i doch uf miiren Uur abläse.» – «Mit de Bewegig vo de Zäiger missisch au nu d Strecki von e paar Umfäng von irem Zifferblatt.» – «Miini Uur hät käi Zäiger.» – «Aber Zaale, won aagänd, bis zu welem Phunkt d Zäiger gwanderet wèèrid. Wie Kilomeeter-Zaalen uf ere Wäägstrecki, wo d di druf bewegsch.» – «Und zwüschetine vergoot Ziit», säg i, und der ander: «Mäinsch duu.» – «Nüd nur iich. A jedem Schiiräne misst mer si, jedi Baan, jede Flugbetriib, ales laufft nach der Uur» – «Scho nach der Uur», git der ander zue, «die verhacket aber nu d Strecki von eren Èèrdumtrülig und misst käi Ziit. Wänn s Ziit würkli gèèbti, hett d Eebigkäit Aafang und Ändi.» 

Wil dè letscht Satz dän emool i sim Buech stoot, muen i no säge, das er vom Reeto Fänner vo Bèèrg TG isch.