vom 4.  August   2009              
                  
Was isch Oberländisch?

Das wiird i öppe gfrööget. Vo Lüüt, wo wüssed, das i z Oberi uufgwachse, im oberschten Oberland is Erwèrbsläben iegwachse, fascht driissg Joor im Underland gschaffet und iez wider im zwäite Joorzäänt im Oberland mi Häimet hä.

S Oberländischti find i d Nööchi. Erchännsch alls vo obenabe: vo de Töössbèèrge, vom Bachtelturm, vom Pfanestiil. Häsch s Gfüül, chönsch zäntume z Fuess ane. D Noochbere sind nööch: s Tanezapfeland vom Tuurgi und s Sanggalisch, wo s no am räinschte Züroberländer Tüütsch reded. D Nööchi zun Lüüt mit dène groosse, poeetischen Oore, wo sich no as Lose gwönt sind. E Tuget us de Ziit vo de Spiner, de Handwäber und de Cheleschnitzer, wo bim Schaffe vil z ghöören überchoo und ggleert händ spintisiere. Bis zu den uufmüpfige Brandstifter vo Uschter und de revoluzionèèren Idéée vo de Widertöiffer. Sowiit no chli Umgang und Bildig dezue choo sind, isch druus es Oberländer Tuedium woorde, wo mer em chan kulturele Humus säge.

Weli Gäget vom Kantoon näbscht de zwoo groosse Stedt isch am beschte tokumäntiert, pflägt am läbigschte Volksmusig, Woort, Gsang und Bilderkunscht? Ich mäinti, s Oberland. Und wäg (oder trotz?) siire Nööchi hebed s frei Tänken und s frei Woort de gröbschte Wirrchöpf vo Stündeler und Häimetaposchtel stand.