vom 23. Januar 2007              

Äimaal Schtiik!                                                  

Ich wett in en Bick ie haue, wo de Thomas Rütti scho mee weder emool gschlage hät: s Änglisch in öiseren Alltaagssprooch. Das sett iez jo dänn bessere, wänn s Zwäitklässler i de Schuel aafanged leere. Ämel bi dène, wo s d Leereri sälber au chan. Das Gglööl, won i i der Änglischstund vom enen Änkeli erläbt hä, cha mer zwoor de Glauben as Früeänglisch nöd stèrche.

Mänge Brocken isch in letschte Jooren esoo in öisi Sprooch ie ggrutscht, das er si scho hät chöne zunderobsi trüle. Diemool und so hän i von öppertem ghöört, er organisieri en Iiwent, vo anderne, si göngid as Liussöörn Festiwal. S letscht isch nöd emool vercheert gsäit gsii, mit dèm söièèrde-blööde Name händ sich d Luzèèrner sälber proschtituiert.

Aber dänn das unsäglich Schtiik. Das bringt me nümen ewägg. Wiirsch im Reschterant vo jedere Sèrwiereri korigiert, wänn d es Steik pschtellsch: «Äimaal Schtiik für Sii.» Sogaar min liebe Fründ und Sänger George Tempest hät als wöschächte Brit im ene Programm en Song aagchünt, won es «Schtiik» drin voorchöm. Imer wider: «es Schtiik». «De Tschoortsch au!» hän i tänkt, «nach drissg Joor Schwiiz schnöret er au eso chrüüzvercheert dethèèr.» Bis er doo bi den eerschte Gitarekläng säit: «Im Song ghäisst s dänn zwaar ‹Steik›. Ich möcht mi jetz scho defüür entschuldige.»