vom 2. Oktober  2008          
                  
Gopvertroue


Es ghäisst nüd gopverteli. S goot um Vertroue. Me wiirt im Oberland jo öppen uf Gott aaggredt, seig s uf Plakaat, i Inseroot und im Chilezädel. Deet chünded en Huuffe Freichilen und Säkten iri Versammligen aa. Nüd vergäbe laschtet uf em Oberland de Schlötterlig «Stündlerängadiin».

Diemool und so vergchum i eme Plakaat mit em Slougen: «Es ist besser, auf Gott zu vertrauen, als sich auf Menschen zu verlassen.» Wil s znööchscht bin ere Freichile stoot, nim i aa, es göng um Wèrbig für e gueti Sach und für nöiji Mitglider. – Die müend kuurligi Wèrbiberooter haa, wänn s vo Aafang aa waarned, das uf Mäntsche kän Verlass isch. Nüd emool uf diene, wo voorgänd, uf Gott z vertroue. Das drunder stoot, wohèèr die Uussaag stammt, macht si für iren Zwäck nüd besser: Psalm 118, Vèèrs 8. Hinder dèm Plakaat stönd doch Mäntsche, won äim wettid Hülff büüte. Won um öisers Zuetroue wèrbed zum Vertrouen uufbouen und Zueversicht. Aber si nèmed d Woort vom enen enttüüschte Psalmsänger, wo säit, das me sich uf Mäntsche nüd chan verloo. Soon en Jamer!

S chunt mer doo die Gschicht vom Abächerli in Sinn, wo vom Pfarer gfrööget wiirt, werum er nie me z Chile chöm. Öb er s Gopvertroue verloore heig? – «Näi», säit doo der Abächerli, «em Hèrrgott trou i schoo. Aber sim Bodephèrsonaal nüme.»