vom 1. Juli  2008           
                  
Nöiji Wöörter


«Wäisch was en Tasch isch?» hät mi en Spassvogel gfrööget und dänn gsäit: «Das isch en Truckfèèler. Es sött ‹Tisch› ghäisse.» 

«Grüess mer d Erika», säit äin bim Abschiid zum andere. Und dèè: «D Erika hän i nüme, die isch mer vil z tüür woorde. Si ghäisst iez Generika.»

Uf eme Quartier-Bumel säit äini: «Ch ha gaar nöd gwüsst, das ‹Schulz› e Schoggi-Maarggen isch wie ‹Tobler›», und zäiget uf e Tafle. «Das isch eender Früeänglisch», mäint en andere, «‹Schulz äis› uf Änglisch.» Uf de Tafèère staat ‹Schulzone›.

Wo Turin isch wüssed Si, spöötischtes sit de letschte Winter-Olümpiaade; was en Turiner isch au. Aber was isch e Turinerig? Säit men esoo, wä men öppis uf turinerischi Aart macht? Oder isch es en Erinerig a Turin? Dänn wèèr e Berlinerig e Berlin-Suwönir.

Eso Züüg gaat mer dur de Chopf, und ich stell mer voor, mer säiti öppisem, wo me de Niderländer nooemacht, e Niderländerig oder en Änderig uf niderländischi Aart.

Und Sii, liebi Läserinen und Läser, frööged sich, werum ich uf eso chrumi Gedanken und nöiji Wöörter chöm. Wäg ere Noochricht, won i drin von ere ‹Mailänderig› lise. «Öppis uf tüppischi Mailänder Aart», tänk i, «wie Mailänderli bi de Wienachtsguetsli.» Bis es dänn drufuse chunt, das öpper nu siini E-Mail-Adrässe wott änderen und dèm ‹Mailänderig› säit.