vom 3. Januar 2008       zurück zur Rubrik    
                  

Öpfelbröisi


Diemool sind mi Frau und iich überii choo, mer welid mit altem Broot und aagsteckten Öpfel en Öpfelrööschti choche, Bäidne sind bim Öpfel Pschniiden und Tünkli Schnäflen Erinerigen unenue choo. Psunders won mer im häissen Anke die Broottünkli pèèet und d Öpfelschnifeli mit echli Zucker aatämpft händ, das es in öiserer Chuchi gschmöckt hät wie siinerziit dihäi oder am Holzhèèrd vo de Grosmueter.

Doodebii chunt mer z Sii, das min Vatter dèm Ggricht no Öpfelbröisi gsäit hät. Ich säg es und ghööre vo miire Frau, esoo heigi käis von irnen Alte gsäit, so wiit si sich zrugg erineri heig daas «Öpfelrööschti» ghäisse. Ich luegen im Züritüütsche Wöörterbuech nooe, wo me devoo jo nöd cha sägen, es stönid käi alti, zum nöd säge: veralteti Wöörter drin. Und taatsächli: käi Bröisi! Bröisele staat drin für «brenzeln»: «Do ine bröiselet s.» Und bröiselig für «brenzlig»: «Bröiseligi Suppe chasch nöd uufstele.» Ich luege no under «Rööschti» und erfaare deet, das daas us em Bèèrntüütsche chöm und s züritüütsch uursprüngli «pröötleti Hèrdöpfel» ghäisse heig. Nüüt vo Bröisi.

Ich bliib debii: Min Vatter hät no Öpfelbröisi gsäit. Bröisi mues di züritüütsch Form vo Rööschti gsi sii. Das mäld i gglägetli em Gallme-Häinz. Èèr bringt bis im 2009 s Züritüütsch Wöörterbuech uf de nöischti Stand.