vom 17. November  2007         
                  
Eselsbrugge 


Scho i jüngere Joore hän i gèèrn Eselsbrugge poue, zum mer Näme besser z mèrke. Trotzdèm isch öppen öppis i d Hose ggange. «Flughafe!» hän i bim Eepaar Chlooter tänkt. Und won i s s nööchscht Mool aarede, säg ene suuber «Dübedoorffer». Si nèm miir daas nöd übel, säit doo Pfrä Chlooter. Über es Joor lang heig sii sälber eme Voorgsetzte «Hèrr Henniez» gsäit. Wo si doo emool zum enen Aarbetskoleeg öppis vo dèm Henniez sägi, fröögi dèè: «Säg emool, säisch du dèm imer esoo? Dè ghäisst doch Epting!» 

En èèndlichi Story hän i diemool von ere Frau Keinath vernoo, won amel bin ere Voorstelig d Eselsbrugg grad sälber liferet: «Keinath, wie käi Naat am Strumpf.» Suuber seig si dän en Taag spööter mit «Frau Nahtlos» aaggredt woorde.

Als Kursläiter hän i emool en elteri Frau mit Namen Ochsebäi i de Gruppe ghaa. Wo mer dur ruppigs Ggländ über es Natuurstäimüürli stägered, büüt i mi als Kawalier aa und truck ere mit bäide Händ iri Wanderschue gäge d Stäi. Debii tänk i: «Mit dèm Griff chasch der de Name guet mèrke: Ochse-(linggi Hand) Bäi (rächti Hand).» Und bi de nööchschte Gglägehäit säg i dère Daame «Frau Baggestooss»!

S bescht draa isch gsii, das Pfrau Ochsebäi de Broote gschmöckt und gsäit hät: «Ich hä min Sigmund Fröid au ggspiicheret und en Aanig vo Manefantasiie!»